Hoe het begon - How it all began

Het begon met Allerzielen 2012 met het besef dat wij één keer per jaar een kaarsje branden voor de overledenen. Maar de rest van het jaar doen we niets of weinig als we door de dagelijkse routine weer ondergesneeuwd raken. Overal ter wereld zijn er rond die tijd rituelen om de doden te herdenken. Denk maar aan Halloween en Dia de los Muertos, bloemen brengen op het graf, in sommige culturen zelfs picknicken op het kerkhof. 
Wij gaan ervan uit dat de doden het wel prima vinden om één dag in het jaar door ons herinnerd te worden en dat ze dan staan te springen om erbij te komen. Maar waar gaan ze daarna naartoe? Hebben ze dan geen contact meer met ons? Hoeven wij ze dan niet te herdenken? Die gedachte hield mij bezig.
Ik heb een altaar in mijn huiskamer en besloot er permanent een plekje vrij te maken voor mijn voorouders. Die duizenden die mij voor zijn gegaan en dankzij wie ik er nu ben.

Ik had ooit voor mijn Barbiepoppen een houten tuinbankje aangeschaft en dat dook ik op zolder weer op en plaatste het op mijn altaar.


It all began at Halloween 2012 when I realized we honour our dead once a year but seem to pay little attention the rest of the year when daily routine swallows us up.. All over the world, there are rituals around November like Dia de los Muertos, burning candles, bringing flowers to the graves and even having a meal on the graveyard.
We assume the dead are o.k. with that and that they can't wait to join us once a year to be relegated to memory the rest of the year. But where do they go?
I wondered about that and decided to dedicate a permanent place on my living room altar to the ancestors. Those thousands that went before me and without whom I would not be here.
I had bought a wooden garden bench for my Barbie’s years ago and I dug it up from the attic.